Herkese merhaba. Birkaç gündür buralarda yoktum. Nedense kitap okumak içimden bir türlü gelmedi. İzlediğim animeler de bitti. Yeni bir tanesine daha başlamak var aklımda bugün. Onun dışında dizi izlemeye de başladım. Ama bu aralar İngilizce çalışmamı aksattım nedense. Bu dili öğrenerek farklı ülkelere seyahat etmek istiyorum. En azından kendimi rahatça ifade edebilmeliyim ki bir anlam kazansın değil mi?  Bir sürü işim de var tabi. Sağlık raporu almam gerekiyor ama kan verme fikri beni aşırı derecede korkutuyor. Fazla sözü uzatmadan kitabı tanıtmaya geçiyorum.

Kitabın konusuna kısaca değinelim. Kitap, 1904 yılında yapılan Rusya ve Japonya savaşında bir Rus subayının tuttuğu günlükten oluşturulmuş. Ancak günlüğün tamamı yok. Anlatımlar kesik kesik. Ya da net bir tarih atılmamış günlük sayfalarına. Daha sonra bu Rus subayının ölmesi üzerine kardeşi tamamlamış onun yarım kalan günlüğünü. Bu günlükte savaşın tüm yıkıcılığa değinilmiş. Ölen insanların çokluğu ve sayılamaması, toprağın ölen insanların artık kızıl bir renge bürünmesi, ölmek kadar hayatta olup da bu yaşananlara her saniye biraz daha şahit olanların nasıl delirdiği. Hepsi ince ince anlatılmış. 

Kitabın ismine Kızıl Kahkaha denmesinin nedeni ise şudur.  Ölen ya da bir şekilde yaralanıp sakat kalan insanların kanı toprağı kızıllaştırmıştır. O kızıllık her bir silah patladığında, bir yere bir bomba düştüğünde ya da bir insandan kan aktığında her defasında adeta bir kahkaha atar gibidir insanlığa. İnsanlığın birbirine verdiği her zararda biraz daha coşar ve onların birbiri ile olan kavgalarını izledikçe de kahkahası daha da şiddetlenir. 

Yazar savaşı farklı taraflardan ve farklı insanların gözlerinden anlatmış. Biri dediğimiz o Rus subayı diğeri ise onun kardeşi. Biri savaşın içinde bire bir bulunmuş diğeri ise savaşın en yakınına verdiği tahribatı birinci gözden deneyimlemiş. Birinin gözünden cephenin yıkımını, diğerinin gözünden şehrin yıkımını görürüz. İlk sayfalarda bir zombi sürüsüne benzeyen askerleri görürüz. Bu askerler üniformalarını giydikleri andan itibaren farklı bir şekle bürünmüşlerdir. Ruhlarını artlarında bırakmışlardır. Savaş alanında da son kalan ruh parçacıklarını da kaybederler ve tek tip insana dönüşürler. Akıl sağlıklarını da kaybederler. Ruhu olmayan bir eşya halindedirler. Evet kalpleri vardır. Peki ya akılları? Savaşın her iki tarafa da verdiği yıkımı görüp değerlendiremeyecek kadar da mı yoktur akılları? Şüphesiz.  Belki o zamanlar daha farklıydı. Ancak günümüzde de durum aynı. Savaşlar kayıplar, insanlar, akan kanlar... Zaman farklı ancak durum aynı.

Bu defa okuduğum kitap okurken fazlasıyla beni rahatsız etti. Bu nedenle herkese öneremem. Özellikle savaş sahnelerinin betimlenişi ve insanların yaralanışı ve özellikle de dış görünüşlerinin betimlenişi fazlasıyla rahatsız edici ancak bir o kadar da gerçekçi. Yazar sanki bir savaş anının içinden bize yazıyor gibi. Öylesine gerçek yani. Savaşın insan üzerindeki etkisi tüm çıplaklığı ile gözler önüne seriliyor. Böyle savaşı bize net bir şekilde yansıtan ve insanların gözünden de güzel bir şekilde yansıtan bir kitap bulmak oldukça zor. Ya yazarlar bu konu üzerine yazmaktan kaçınıyorlar ya da yazdıkları eserler bu kadar net olmuyor. Tabi yazar anlatmaya anlatıyor ancak dilini anlamak biraz da zor açıkçası. Anlatımın kimin ağzından yapıldığını yer yer anlamakta zorluk da çekiyoruz. Bu da kitabı okurken olaylar ve durumlar arasındaki bağlantıyı yer yer kaçırmamıza da neden oluyor.  

Etkileyici bir kitap. Savaşı her anlamda tatmış bir insanın gözünden bizlere yol gösterir de gibi. Savaşın verdiği hasara bakarsak insanlığın eline ne geçmiştir. Hiçbir şey. Her devirde sürmüş hatta hala da devam eden savaşlar. dedim ya zaman farklı ama yaşananlar aynı. Üstelik bir hiç uğruna. Şöyle düşünüyorum da dünyanın farklı yerlerinde hala insanlar savaş halinde. Kızıl Kahkaha her yerde. Ve her geçen gün daha şiddetle.