Filmin ayrıntısına daha fazla inersem spoiler vermiş olurum. Bu yüzden filmle ilgili baştan sona benim araştırmalarım ve düşüncelerimle sizi baş başa bırakıyorum.

İlk dikkat çeken nokta Clementine’nin film boyunca değişen saç renkleri. Filmin başında yeşil olan saçları sırasıyla, kırmızı, turuncu ve en son da maviye dönüşüyor. Okuduklarıma göre bu saç renklerindeki değişimler Clementine’nin duygularındaki değişimleri yansıtıyormuş. Filmin izlerken dikkat ederseniz bunu gerçekten görebiliyorsunuz. İlk başlardaki yeşil renk ilişkilerinin yeni ve daha taze olduğunu, kırmızı sevgilerinin sıcaklığını gösterir. Bu sevginin giderek solmasıyla turuncu renge dönüşür saç rengi. Son olarak ise daha soğuk bir renk olan mavi karşılar bizi. Bir ilişkide aşama aşama neler yaşandığının en somut göstergesidir saçlar.

 Bizi biz yapan başkalarıyla geçirdiğimiz o özel anlardır. Her an bize bir şeyler katar. Belki iyi belki kötü. Ama bizi meydana getirir her şey. Kişiliğimizi. Hafızamızı sildirmekse hem başkalarıyla yaşadığımız anları silerken hem de bizden bir şeyler götürür. Clementine hafızasını sildirdikten bir süre sonra kendindeki eksikliğin farkına varır. Bir boşluğa düşer. Ve orda kaybolur. Kendindeki farklılığın farkına varır. Çözemez de ne olduğunu. Tamamen boşluk. Çok farklı bir teknoloji. Beynimize girip istedikleri anıyı beynimizden silmeleri. Belki de bundan birkaç yıl sonra bu da olacak. Siz olsanız yapar mıydınız? Biriyle ilgili tüm anıları beyninizden atmak ister miydiniz?

Bazı insanlar en aşkı en dipte yaşar bazıları ize fazla yükseklerde. Bu yüzdendir belki de ilişkilerde anlaşamamazlık. Karşı tarafla uyuşamama. Film boyunca iki zıt karakter var. İkisi de aşkı farklı ve kendilerince yaşıyorlar. Biri çılgın biri ise durgun. Aynı fikirlere ya da enerjiye sahip olsalardı yürür müydü bu sevgi? Farklı olmalarının bir önemi var mı. Karşındaki ile her ne kadar farklı olsan da ortak paydada buluşabilirsin. Karakterinizin farklı olması sizin birbirinizi sevemeyeceğiniz anlamına gelmez. Sevgi her şeyi aşar. Sevgi iyi gelir. Bazen de gelmez. Kafa karışıklığı ile yazıyorum bu yazıyı aslında. Karşımdaki insanın sevisinden emin olmayarak.

Şunu belirtmek isterim ki bu bildiğiniz o aşk filmleri gibi değil. Filmin her sahnesini izlerken hem repliğini dinlerken özen göstermelisiniz. Niye mi? Çünkü zaman geçişleri filmde çok fazla. Bir anda geçmişe gidip bir anda geleceğe gelip daha sonra bebekliğe kadar uzanan bir yolculuğun içerisinde bulabiliyorsunuz kendinizi. Ayrıca öyle sizi aştan da soğutacak vıcık vıcık bir ilişki de yok. Tam tersine gerçek sevginin nasıl olması gerektiğine değiniyor daha çok. Birini koşulsuz sevmeyi ve insanların birbirlerinden farklı yaratıldığını bu yüzden birbirimizi farklılıklarımızla sevmemiz gerektiğine değiniyor. Ben filmi izlerken çokça duygulandım. Sanırım içinde bulunduğum ruh halinden olsa gerek. Ama mantıklı tarafımı da ortaya çıkardı bir yandan. Büyük dersler aldım kendimce. Bana çok şey kattı diyebilirim. Eğer siz de hem ruhunuza hem de aklınıza dokunan bir aşk hikayesi arıyorsanız aradığınızı buldunuz demektir. Filmi izlemişseniz aşağıda yorumlarda düşüncelerinizi bekliyorum. Aşkla kalın…