Kitabın içeriği hakkında kısaca söz edecek olursak: Leopoldo 8 yaşında üçüncü sınıf öğrencisidir.  Koşmayı çok sever. Koşmaya her ne kadar vakti olmasa da farklı yerlerde koşmak istemektedir. Zaten kitabın başında da doğum gününde ailesinin ona spor ayakkabısı alacağını düşünerek heyecanlanır. Böylece istediği gibi koşabilecektir. Ailesi ise diğer ailelerden farklıdır. Çocuğunun isteklerini dikkate almazlar. Tüm gün evde kitap okurlar. Ki Leopoldo diğer arkadaşlarının ailelerine özenmektedir.

“Pek çok sınıf arkadaşı hafta sonları anne babasıyla kırlara gidiyordu, ama o hiç gitmemişti. Annesi de babası da kent dışına çıkmayı sevmiyorlardı. Annesi farelerden ve örümceklerden korkardı, babası da öyle tembeldi ki bütün boş zamanlarını evde kitap okuyarak geçirmeyi yeğliyordu.” (s.8)

Sekizinci yaş doğum gününde ise ailesi ona bir çift spor ayakkabı yerine kitap almışlardır. Bana göre Leopoldo için sınır noktası budur. İşte o anlardan itibaren kitaplardan nefret etmeye başlar. Anne ve babası bu durumu anlamayacak kadar kördürler. Zaten ilgisiz bir ebeveyn olduklarını da belirtmiştim.

“Sekiz yıl birlikte yaşadıktan sonra annesiyle babasının oğullarının kitaplarla hiç ilgilenmediklerini anlamamış olmaları ona olanaksız görünüyordu. Onlar kitap seviyor olabilirlerdi, tamam ama bu nedenle oğullarının da kitaplara bayılması gerekmiyordu ki! Kara lekelerle dolu beyaz kâğıtlara bakar bakmaz, sanki atlıkarıncaya binmiş gibi başı dönmeye başlıyordu.” ( s.10)

İşte o atlıkarıncaya binmiş gibi başının dönmesini de ileriki sayfalarda öğreniyoruz. Okursanız öğrenirsiniz. Çünkü bu bir sır.

Leopoldo’nun bu kitaplara olan nefreti ve korkusu onu farklı maceralara yöneltir. Hem onun yukarıda bahsettiğimiz baş dönmesinin nedenini öğrenir hem de kendisine yeni bir arkadaş edinir. Kitabın devamında neler olduğunu merak ediyorsanız da etmiyorsanız da okumanızı tavsiye ederim. 

Şimdi de biraz kitabın genel içeriği hakkında biraz konuşalım. Kitabın ilkokul düzeyindeki öğrencilerin okumaları için uygun olduğu söyledim ki gerek dil ve anlatımı gerekse kişiler arası diyaloglar gayet açık ve anlaşılır şekilde yazılmış. Ayrıca kitapta birçok resim de var. Bir kitaptaki resim ve yazı oranı çocuğun o kitaba yönelip yönelmeyeceğini de gösterir. Bence bu kitabı bir çocuk okurken sıkılmadan ve merak ederek okuyacaktır.

Aile ile çocuk arasındaki iletişimin ne kadar önemli olduğunu gözler önüne seriyor. Leopoldo’nun anne ve babasının ona karşı ilgisizliği onun hem bir rahatsızlığı olduğunu görmelerini engelliyor hem de çocukları ile aralarındaki iletişimin kopmalarına neden oluyor. Kitabı her şeyin önüne koyup çocuğu bir robotmuş gibi düşünerek istediklerini yaptırmaya çalışıyorlar. İşin üzücü tarafı ise daha oyun çağında olan bir çocuğun oyun oynaması gerekirken türlü baskılarla oyundan uzaklaştırılması.

Kitapta bir de arkadaş edindiğinden bahsettim. Asıl kilit nokta bana kalırsa bu arkadaştır. Leopoldo’nun kitaplara olan nefretinin sevgiye dönüştürülmesinde ve ailenin çocuğa karşı olan ilgisizliğinin ilgiye dönüşmesinde büyük bir rol oynar. Öyle ki onun yarım kalmış bir kitabı vardır. Leopoldo o kitabı onun için okuyabileceğini söylediğinde her şey fark edilir. Leopoldo için bir dönüm noktası. Ayrıca da bir ders niteliğinde. Bazı şeylerin kaybedilmeden yapılması gerektiği ile ilgili özellikle de.