Okuyan Koala 🐨

 

Film: Sil Baştan (Eternal Sunshine of the Spotless Mind)

Yönetmen: Michel Gondry

Tür: Drama, Romantik

Süre: 1 saat 47 dakika

Oyuncular: Jim Carrey, Kate Winslet, Gerry Robert Byrne, Elijah Wood, Thomas Jay Ryan, Mark Ruffalo, Jane Adams, David Cross, Kirsten Dunst, Tom Wilkinson, Ryan Whitney, Debbon Ayer, Amir Ali Said, Brian Price, Paulie Litt

Herkese merhaba. Bugün bir film incelemesi ile birlikteyiz. Blogları Canlandırma Projesi kapsamında her ay bir tema belirleyip o tema ile ilgili, kitap okuyoruz, film ya da dizi izliyoruz. Temaya uygun seçtiğimiz fil, kitap ya da dizi ile ilgili yazılar yazıp bloğumuzda paylaşıyoruz. Mayıs ayının teması ise aşk ve sevgiydi. Bu tema için de bir türlü izleme fırsatı bulamadığım, hep ertelediğim bir filmi izlemek istedim ‘’Sil Baştan’’.  Sil Baştan, 2004 yılında Oscar kazanmış bir Michel Gondry filmidir. Filmin adı Alexander Pope’un yazdığı Eloise to Abelard adlı şiirin bir bölümünden gelir. Filmin konusundan kısaca bahsedecek olursak: Clementine ve Joel adlı iki ana karakterimiz var. Clementine ve Joel bir kumsalda tanışırlar. Birbirlerinden oldukça farklıdırlar. Clementine dışa dönük ve iç güdülerini sonuna kadar izleyen ve anın tadını çıkarmayı seven kadındır. Joel ise sabit bir işi olan, monoton bir hayata olan, içine kapalı ve daha çok mantığı ile hareket eden bir adamdır. Onların birbirleri ile tanışmaları sonrası hayatları değişir. Bir süre sonra birbirlerini değiştirmeye başlarlar. Birbirlerinin kötü yönleri daha sık göze batar. İşte o noktadan sonra Clementine’nin bir kliniğe gidip hafızasındaki Joel ile olan anılarını sildirmesi ile işler değişir. Düşünsenize sevdiğiniz kadın ya da adamın karşısındasınız ve o size kimsiniz diyor. Tamamen unutulmuş her şey. Sanki hiç yaşanmamış gibi.

 

            Kitabın Adı: Kitaplardan Korkan Çocuk

            Kitabın Yazarı: Susanna Tamaro

            Sayfa Sayısı: 48 sayfa

            Sınıf Düzeyi: 2, 3 ve 4. Sınıf

     Çocuğa Kazandıracakları: Farklı Düşünme, İletişim Okul Yaşamı, Olumlu ve Olumsuz Davranışlar

 Merhaba bugün bir çocuk kitabıyla geldim. Küçük Leopoldo'nun dünyasını ziyaret etmeye hazır mısınız? Ben çoktan ziyaret ettim ve özellikle ilkokul döneminde olan 2, 3 ve 4. sınıf öğrencileri için harika bir kitap olduğunu düşünüyorum. Özellikle de okumayı artık öğrenmiş ve kitaplara yöneltilmesi gereken o mini mini ikilerin okuması gerektiğini düşünüyorum. Hazır okumayı öğrenmişken kitap sevgisini de aşılayacak bir kitap hiç de fena olmaz hani. Elbette çocukların daha önceleri kitaplarla tanıştırılması gerektiğini düşünüyorum. Ama maalesef pek de mümkün değil. Bunu başaramasak bile ne kadar erken onları kitaplara yöneltirsek o kadar iyi olacağını düşünüyorum.

Kitap Adı: Karısını Şapka Sanan Adam

 

 

Kitap Adı: Puslu Kıtalar Atlası

Kitabın Yazarı: İhsan Oktay Anar

Yayınevi: İletişim Yayınları

Tür: Fantastik Kurgu

 

‘’Düşünüyorum, öyleyse varım.’’

Descartes’in ‘’Düşünüyorum, öyleyse varım.’’ sözü bir kitap olsa işte tam da bu kitap olurdu. Tüm kitap bu söz üzerine kurulmuş adeta. Zaten kitabı okurken de sık sık düşünme eylemi gerçekleştiriyorsunuz. Hatta hayal gücünüzün sınırlarını sonuna kadar zorluyor düşündürterek.

Öncelikle kitaptan kısaca bahsedip daha sonra kitap hakkındaki düşüncelerimden bahsetmek istiyorum. Romanın merkezinde gerçek dünyada maceralar yaşayabilecek kadar cesur olmayan, içtiği yeşil şurubu ile uzun rüyalar gören ve bunları atlas adını verdiği ilerde de adının Puslu Kıtalar Atlası olduğunu öğrendiğimiz kitaba yazan Uzun İhsan Efendi ile oğlu Bünyamin’in yaşadıkları yer alır. Bu iki karakter üzerinde gerçekleşen olaylar derinleştikçe neyin gerçek neyin hayal olduğunu kestirmek zorlaşır git gide. Ayrıca kitapta Arap İhsan, Kubelik, Hınzıryedi, Büyük Efendi gibi yan karakterler vardır ki bu karakterler iki merkez karakteri desteklemek için oluşturulmuştur adeta.

Kitabı okurken olayları belirli bir zaman dilimine yerleştirmek zordur. Çünkü olaylarda sık sık geriye dönüş tekniği kullanılmıştır. Buna şuradan örnek verebiliriz. Kitap farklı bölümden oluşmuştur ve bu farklı bölümlerin girişinde bizi her zaman yeni bir karakter karşılar. Yılanın Renkleri adlı bölüme Kubelik’i anlatarak giriş yapar yazar. İlerleyen sayfalarda ise bugünkü zamana kadar gelir ve asıl karakterler olan Uzun İhsan ve Bünyamin ile karşılaşır. Aralarında belli olaylar geçtikten sonra bölüm biter ve bir başka bölümde yeni biri karşılar bizi ve onun da taa en başından yaşadıklarını anlatır. Dediğim gibi sık sık bu şekilde geriye dönüş tekniği uygulayarak yazar yazarımız. Bu tip geri dönüşlerin çok olması okuru sıkmaz ama. Aksine daha da heyecanlı kılar. Yeni bir insan yeni olayları doğurur çünkü. Yazar tek bir zamana odaklanmaz bu yüzden. Farklı zamanlarda farklı karakterler üzerinde yoğunlaşırken de diğer karakterleri geri planda tutup onları durdurmaz. Farklı zamanlarda yaşanan olaylar birleştirilerek bağlantı kurulur.

Romanın dili ilk sayfaları okuduğunuzda ağır gelebilir ve kitabı bırakmanıza neden olabilir. Ancak ilerleyen sayfalarda bu dil hafifler. Sık sık da mizahi ögeler barındırır içerinde. Bu yüzden okurken sıkılmaz ve kitabın sayfalarının nasıl bittiğini anlamazsınız. Farklı karakter üzerinden işlenen bu mizahi ögelerle kitabı sanki karşınızda birisi varmış da o size kitabı okuyormuş gibi hissedersiniz.

Kitapta çeşitli meslek gruplarından bahsediliyor. Ancak bu meslekler saray erbabından değil de daha çok farklı yolları deneyerek bir yerlere gelinmiş meslekler. Dilencilik de bunlardan birisi. Özellikle de öne çıkan da zaten bu. Kitapta dilencilikle ilgili o kadar ayrıntılı şeyler anlatılıp o kadar güzel betimleniyor ki adeta o devirde bir dilenci olmak daha cazip geliyor insana. Farklı şeyler öğreniyorsunuz. Mesela herhangi bir engeli olan biri engelli biriyle evlendiriliyor dilenciler arasında. Böylece doğacak çocuklar da engelli olacak ve daha fazla gelir getirmeye yardımcı olacaktır. Dilencilerin yaşadığı kendilerine ait bir alan dahi vardır. Halktan ise çok fazla bahsedilmez kitapta. Balıkçılardan, kumarhane işletenlerde gizli örgütte çalışanlara kadar birbirinden farklı meslekler karşımıza çıkar.

Gücün verdiği o iktidar ve diğer şeyleri önemsememe her dönemde olduğu gibi burada da. Ebrehe diğer ismiyle Büyük Efendi gücü elde ettikten kendinden önceki değerlere sahip çıkmaktansa onları kendi zevki için kullanmayı tercih ediyor. İlerleyen sayfalarda da görüyoruz ki onun bu kendini bilmez zevk peşinde koşmaları onun sonunu getiriyor.

Dönemin bir diğer özelliği ise tıbbın dini nedenler sebebiyle gelişememiş olması hatta insan hayatının sonunu getirmesi. O yıllarda insan vücuduna yönelik ayrıntılı kitaplar yoktur ve bir insanı kesip biçmek günah olarak nitelendirilir ve cezası da idamdır. Kubelik bir gün bileğinden kesilmiş bir el bulduğunda bunu kendi evine götürmek için türlü yollar üzerinden evine götürür. Hatta bir gün yakalanacağı zaman cesedi bir cenaze ortamında gibi göstererek canını kurtarır. Görüldüğü üzere tıp hala yeteri kadar gelişmemiştir ve gelişmesine izin verilmemiştir.

Farklı dinlere duyulan bir nefret de vardır. İnsanların davranışlarında bir kısıtlamalar oluşturulur daima. Din toplumun temelinde yer alır her zamanki gibi. Hınzıryedi domuz eti yedikten sonra bu etten vaz geçemez ve her fırsatta yer. Ancak büyük kayıplara neden olur domuz eti yemesi. İşinden olur, canıyla tehdit edilir sırf böyle bir eti yemeyi tercih ettiği için. Bana kalırsa kimse neden yememesi gerektiğini bilmeyerek sürü psikolojisi ile ilerliyorlar. Bu yüzden aralarından kimse karşı da çıkmıyor onun yaşadıklarına. Kendi iyilikleri için belki de.

Yazımı burada sonlandırmak istiyorum. Anacak daha yazılacak değinilecek o kadar fazla yer var ki. Okumanızı gerçekten tavsiye ederim. Ben sevdim. Okursanız ya da okuduysanız düşüncelerinizi burada belirtmenizi çok isterim. Sevgiyle kalın….

 

İşte size kitaptan birkaç alıntı:

·         Bu dünyada insanların kork­tuğu tek şey öğrenmekti. Acıyı, susuzluğu, açlığı ve üzün­ tüyü öğrenmek onların uykularını kaçırıyor, bu yüzden daha rahat döşeklere, daha leziz yemeklere ve daha neşe­li dostlara sığınıyorlardı.

·         Düşünüyorum, ama sadece ben var değilim. Düşündüğüm için asıl sizler varsınız; sizler ve için­ de yaşadığınız dünya.

·         "Sana izin veriyorum, git. Git ve benim göremediklerimi gör, benim dokunamadıklarıma dokun, sevemediklerimi sev ve hatta, bu babanın çekmeye cesaret edemediği acıları çek. Dünyadan ve onun bin bir halinden korkma."

·         Her insan șu ya da bu şekilde dünyayı okumalıydı.

 

 

Kitap Adı: De Ki İşte

Kitabın Yazarı: Oruç Aruoba

Yayınevi: Metis Yayınları

 

            Merhaba bugün türü biraz daha farklı olan bir kitaplayım. Kitabın ismi ‘’De Ki İşte’’. Oruç Aruoba’nın okuduğum ikinci. İlk defa internette bir şiirine rastlamıştım. O zamandan merak sardım Oruç Aruoba’ya. Okuduğum ikinci kitabı bu. Şunu söylemem gerekir ki gerçekten üzerine uzun zaman boyunca düşüneceğiniz ve ufkunuzu genişletecek felsefik düşünceler yer alıyor kitaplarında. Ve eklemem gerekirse herkesin okuyup da anlayabileceği bir kitap değil bana göre. Bazen bir cümleyi hatta tek bir kelimeyi dahi tekrar tekrar okumanız gerekiyor anlam kurabilmeniz. Anlatmak istediklerini de şiirsel bir düzen içerinde anlattığı için de bunun etkisi fazla yüksek ihtimalle. Şöyle düşünebiliriz hani mensur şiir vardır ya ona benziyor aslında. Ama daha modern ve düşünce ağırlıklı hali. Kitap genel olarak dört başlıkta incelenmiş. Bunlar:

·         Anlama-

rayış

·         Ölüm (De)

·         Yaşam (Ki)

·         Felsefe (İşte)

      Bölüm başlıkları ile kitabın ismi arasında bağlantı kurulmuş. Buradan anlıyoruz ki kitabın da odaklandığı üç kavram vardır: Ölüm, yaşam ve felsefe. Her bir kavrama özel bölüm ayrılmıştır ve kavramla ilgili düşünceler felsefe ile birleştirilerek okuyucuya aktarılmıştır. Hem yoğun bir bilgi akışı hem de uzun uzadıya düşünülecek fikirler vardır. Her fikir aktarılırken ünlü düşünce insanlarının düşünceleri ve sözleriyle temellendirilmiştir. Nietzsche, Sokrates, Kant gibi düşünürlerin yaşam, ölüm ve felsefe üzerine söylediği sözlerden yararlanılmıştır. Şimdi her bölümü tek tek ele alalım.

1.      Anlama-

rayış

      İlk bölümde yazar çeşitli olaylardan bahseder. Şiirsel bir şekilde yazdığı olaylar yer alır. Bu bölüm bir nevi diğer bölümlere bir hazırlıktır. Hazırlanma, dostları arama, yolculuğa çıkma gibi başlıklı yazılar vardır. Bir nevi yalnızlığın kendisine bunları yaptırdığına, düşündürdüğüne şahit oluruz burada.

2.      Ölüm (De)

     Bu bölümde ölümün yaşamdan daha belirgin olduğundan bahseder. Yaşam belirsizdir, oysa ölüm belirgindir ve kesindir. Yaşamda kimi zaman gecikmeler olurken ölüm tam zamanında gelir. Zamanı bellidir ve gecikme olmaz. İnsanı insan yapan şeyin yaşam değil de ölüm olduğunu söyler. İnsan ölümsüz olsaydı yaşamın bir anlamı olmazdı. Ölüm yaşamı anlamlı kılar. Bir nevi birbirinin tamamlayıcısıdır ölüm ve yaşam. 

      Ölüm olmasaydı,  

      yaşam anlamsız olurdu.

      Ölümün varolan 'birşey' olması,

      yaşamı da anlamlı kılar –

      onun da anlamını vareder.

     Ölüm yaşamı vareder ...

     Ölüm varsa, yaşam da vardır –

     ölüm varolmadıkça, yaşam da yoktur.

     Yaşam, varolma ve varetme gücünü

     ölümden alır.

     Ölüm yaşamın gücüdür –

     ya da, yaşamın güçlülüğü ...

 

3.      Yaşam (Ki)

     Yaşamın ölüm ya da doğum gibi bağımsız bir durum olmaktansa kendimizin yönlendirebileceği bir durum olmasından söz eder. Bağımsızlık bağımlılıktan geçer. Yani bağımsız bir yaşamın olması için ölüm ya da doğumdan birini yaşaman gerekmektedir. Yaşamın çatışmalarla, savaşmalarla geçeceğini söyler. Sonuç ne olursa olsun savaşmaktan kaçınmamak gerekir. Yaşamını savaşmadan kolay yoldan kaybeden insanlara söylenmesi gereken bir durum bence. Daha karşısına çıkan ilk zorlukta pes eden bir insan kendi yaşamını nasıl elde etmeyi başarabilir ki?

      ‘’Yaşamın, seni ulaşman gereken. düzeyin altında

      tutmağa çalışan eğilimlerle (bu arada kendininkilerle de)

     savaşmakla geçecek. -Bu yüzden de, ulaşman

     gereken düzeye ulaşamayacaksın; yani, başarılı olacak

     o eğilimler, sonunda. Zaten, belki, istedikleri de budur:

    Senin, onlarla savaşmak yüzünden, ulaşman gereken

    düzeyin altında kalman ...

    Ama savaşacaksın, gene de : sonuç her iki durumda da

    aynı olmayacak mı zaten - sen, zaten, ulaşman

    gereken düzeyin altında kalmayacak mısın ki? -Ama,

    savaşırsan, en azından (nereye gelebilirsen) geldiğin

    düzeye savaşarak gelmiş olacaksın - bu da boşuna

    olmayacak.’’

 

4.      Felsefe (İşte)

      Bu son bölümde ise felsefenin ne olduğundan ve nasıl felsefe yapıldığından bahseder. Felsefe ve şiiri karşılaştırır. Şiir önce yazılır, felsefe ise önce düşünülür daha sonra istenirse yazılır. Asıl felsefe kişinin hiçbir şahıs, akım ya da okul etkisinde kalmadan kendi kendisine yaptığı felsefedir. Felsefede önemli olan düşünceler değil, düşüncelerin dile getiriliş biçimidir.

     ‘’Felsefede önemli olan düşüncenin kendisi değildir –

     bütün düşünülebilir düşünceler, zaten,

     şu ya da bu biçimde, daha önce düşünülmüştür;

    önemli olan, düşüncenin dilegetiriliş biçimidir –

    'yeni' anlam ancak orada bulunabilir.’'

       Ben burada bu yazımda sadece kendi seçtiğim bazı düşünceler ve kitaptan alıntılardan bahsettim. Ancak daha bahsedilmeye değer o kadar fazla şey var ki kitabın içerinde mutlaka okumanız gerek bence. Özellikle de düşünce yapınızı ve zihninizi geliştirmek için. Böylece yeni yeni düşüncelere ufuk açmış olursunuz. Her öğrenilen bir bilgi de yenisi doğurur. Bir kar topu gibi büyür gider. Sen gelişirsin sen geliştikçe dünya gelişir.

 

 

            Kitap Adı: Son Kuşlar

Kitabın Yazarı: Sait Faik Abasıyanık

Yayınevi: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları

Sayfa Sayısı: 134

Yeniden merhabalar. Bugün bayramın ilk günü. Öncelikle sevdiklerinizle sağlıklı ve mutlu olacağınız günler dilerim ve bayramınızı kutlarım hepinizin. Maalesef ki bu yıl da sevdiklerimizden uzakta bayram geçiriyoruz. Tek temennimiz ise gelecek yıl birlikte olabilmek. Bu yüzden moral bozmaktansa bugünü güzel bir şekilde geçirmek hepimizin hakkı. Bu nedenle ben yine buralardayım. Haliyle fazlasıyla boş vaktim var. Bugünkü konuşacağımız kitap Sait Faik Abasıyanık’ın ‘’Son Kuşlar’’ isimli öykü kitabı. İçerisinde birbirinden farklı hayat dersi bulabileceğiniz ve sizi her defasında farklı yerlere götüren on dokuz adet öykü bulunuyor. Bu öyküleri okurken ise olaydan ziyade daima durumlar daha yoğun. Zaten Sait Faik de durum öyküsü denilince akla gelen ilk isim. Hikayeler çoğunlukla Adalar’da geçiyor. Özellikle de Burgaz Ada’da. Çocukluğu ve ileriki yıllarda buralarda yaşamasından dolayı etkilenmiş olsa gerek bu bölgeden. Kitaptaki anlatıcı kişi yazarın kendisidir. Bu yönüyle önceki yazdığı kitapların ayrılır. Geçen gün bir okurumuz kitaptaki hikayelerin içeriklerine de değinmemi istemişti. Bu yüzden her hikâyeden kısaca bahsetmeyi düşünüyorum.

    1.   Son Kuşlar

Doğa ve kuş cenneti olarak nitelendirilen Adalar’ın güzelliklerinin çıkarcı, duyarsız ve bencil insanlar tarafından nasıl tahrip edildiği anlatılıyor. Öykünün de isminden anlaşılacağı üzere adanın bozulan düzeni nedeniyle artık kuşların da gelmediğinden bahsediliyor. İnsanın çevreyi tahrip etmesi ve çevrenin düzeninin bozulmasından yakınılıyor.

‘’Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde, güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarında, toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak. Benden hikayesi.’’

2.     Bulamayan

Adaya kendi icadını anlatmak için giden bir adamın hikayesidir. Anlatacaklarını yalnız çocuklar dinler. Büyükler dikkate almaz bile. Arşimet Kanunu’nu bilmez. Bu yüzden kendisinin icadına yönelik ters düşüncelerin haksız olduğuna inanır.

‘’Ah, bu insan yüzleri! Her şeyimizi bağladığımız, durmadan yanıldığımız, istediğimiz kadar bol hasletler, adilikler, iyilikler, kötülükler, delilikler, akıllılıklar, sevdalar yüklediğimiz insan yüzleri! Yanılsak da zararı yok! Bu yüze olmazsa ötekisine yükleriz saydıklarımızı. Yanılmamız muayyen bir insan içindir, insanlar için değil. O halde yanılmıyor sayılırız.’’

3.     Yaşayacak

Balıkçılığın nasıl yapıldığı ve balıkçıların denizde ve yaşamlarında ne tür zorluklar yaşadıkları anlatılır. İnsanların yaşlansalar dahi güçlerinden bir şey kaybetmeden işlerini en iyi şekilde yapmaları.

‘’O birdenbire elli yaşını vücudundan sıyırıp atmıştı. Çalıştıkça yüzü değişti, pazıları şişti. Buz gibi kış gününde terliyordu. Gömleğini çoktan atmış, bir atlet fanilasıyla kalmıştı. Saçı dökülmüş elli yaşındaki insan kafası bu adalelinin kudreti, çalışma denilen şeyin sevgisiyle yaş denilen insan uydurması bir anlayışı, bir hamlede silivermişti.’’

4.     Kendi Kendime

Yazarın kendi kendisine Yassıada ve Sivriada manzarası hakkındaki konuşmaları yer almaktadır.

5.     Radyoaktiviteli, Röportajlı Hikâye

Türkiye’nin ünlü bir kaplıca bölgesine giden yazar buranın halkını ve bu bölgeye gelen ziyaretçiler için yapılanları eleştirel bir dille anlatır. Güzel villalar zenginler için boşaltılırken, fakirlere ve oranın yaşayan halkına kötü yerler bırakılmış ve halk dışlanmıştır.

6.     Bir Kaya Parçası Gibi

Barba Vasili adlı bir balıkçı ile Sait Faik Kınalı adlı bir adaya doğru açılırlar ve balık avlarlar. Sait Faik bu ada yakınındaki manzarayı görünce büyülenir ve manzarayı anlatır.

7.     Gün Ola Harman Ola

Mercan Usta adında kemik kakmalı sandığı ile Galata Köprüsü’nün altında ayakkabı boyacılığı yapan birinden bahsedilir. El işi zanaatı ile uğraşanlara verilmeyen değerden söz edilir.

‘’Ne Mercan Usta’ya ne kilimleri dokuyan ellere ne yazmaları boyayanlara ne kalıpları dökenlere ne çeşmi bülbülleri üfleyenlere saygı duyduk. Saygı duymadık da ne oldu? Dünyayı birbirine kattık işte… Sofralarımızı, kapılarımızı, gönlümüzü kapadık. Kapadık da ne ettik? Dünyayı birbirine kattık.’’

8.     Ağıt

Apostal Efendi denilen bir ıstakoz avlayan adamdan bahseder. Onun keçi derisinden yapılmış kötü kokan bir ıstakoz yakalamak için ağı vardır. Yazar onunla ıstakoz avlamaya çıkar.

‘’Ben bir şey diyeyim mi sana? Para kazanmak, kokulu pis iştir ama, kokudan kokuya fark vardır. Kimi koku benimkisi gibi aşikardır. Kimisi de gizli.’’

9.     Balıkçısını Bulan Olta

Yazar Haliç’te sisli bir günde kendisine bir olta alır ancak hiç balık tutamaz. Orada köprü altı gibi bir yerde yaşayan bir çocuk oltayı aldığı gibi düzinelerce balık tutar.

10.  Barba Antimos

Barba Antimos bir duvar ustasıdır. Yaptığı duvarlar kimseninkine benzemez. Onun yaptığı duvarlar adaya bir farklılık katar. Yaşlanmasına rağmen hala onun yaptığı duvarlar konuşulmaktadır.

‘’Seneler öylesine vefasızdır ki, yalnız dışarıda lodos, poyraz, karayel değişe değişe eser. Halbuki insan günleri hiç değişmemecesine sürüklenmektedir. Ama değişecektir.’’

11.  Haritada Bir Nokta

Anlatıcının küçükken en sevdiği şey haritalara bakıp adaları incelemektir. Oralara gitmeyi hayal eder. Büyüdüğünde ise Büyük Ada’ya gider ve izlenimlerini anlatır. Gerçek ada hayatına şahit olur.

12.  Sivriada Geceleri

13.  Sivriada Sabahı

Sait Faik bu iki öyküyü birbirinin devamı şeklinde yazmıştır. İlkinde Kalafat ve onun çırağı ile Sivriada ’ya gider. Bir martının gözleri önünde ölüşü onu çok etkiler. İkincisinde ise o adada sabahlarlar ve çırağın bir tavşan yakalaması onu etkiler.

‘’Hoş şeyi başkalarıyla beraber seyretmek daha hoş olur.’’

14.  Türk Ülkesi

Bu öyküde adada yaşayan Rumlar, gazinolar ve o gazinolarda söylenen şarkılardan bahseder.

‘’Aynı kitabın bile insanları birbirine düşman ettiğini bilmiyorlar mıydı?’’

15.  Yandan Çarklı

Bir vapura binen Sait Faik Yandan Çarklı dedikleri ile ilgili düşüncelerini paylaşır.

16.  Pay

Balıkçıların balık avından sonra adaletsiz pay bölünmesi yapmalarını anlatır. Adama göre pay yapılır. Güçlü ya da güçsüzsen.

17.  Korentli Bir Hikâye

Nahiye’ye ilk geldiğinde sessiz, sakin, fakir, işini düzgün yapan bir adamken; parayı gördükten ve köyü zengin inşaatçılara sattıktan sonra değişen Nahiye Müdürü’nü anlatır bu öyküde.

‘’Kendilerine ne kadar süs verirlerse versinler, vazifelerinde doğru insanlarsa, halk için, çocuk için korkulacak bir şey yoktur. Onların bu hali bellidir. Vazifelerinde belki bazen fazla bile dürüsttürler.’’

18.  Kırlangıç Yuvasındaki Kadın

Gerçeküstü yazım tekniğini kullandığı bir öyküsüdür. Adadaki bir kahvehanede bir kırlangıç yuvası vardır. Bu yuvada saçlarını tarayan bir kadın olduğunu düşünür. Kendi yazım tekniğinin dışına çıkar.

19.  Dondurmacının Çırağı

Yazar yaşadığı adada pek fazla insanla konuşmaz. Konuştuğu iki kişi vardır. Bunlar dondurmacının çıraklarıdırlar. Onlardan birinin adı İmrozlu Todori’dir. Ondan bahseder.

‘’Küçük büyük insandan gayri bütün canlılar gibi sen de mi bilmiyorsun ölümü? Oh ne iyi! Bilme bilme. Bir gün öğrenirsen bile sakın korkma! Bilene ne zaman olsa gelecektir. Bak ben onu bekliyorum. Bu gençlik nasıl sana güzel güzel geldiyse ölüm de sana öylece, güzelce gelecektir.’’